oddanie 33 dzień 14 „BÓG CHCE USTANOWIĆ NA ŚWIECIE NABOŻEŃSTWO DO MOJEGO NIEPOKALANEGO SERCA”
DZIEŃ 14
„BÓG CHCE USTANOWIĆ NA ŚWIECIE NABOŻEŃSTWO
DO MOJEGO NIEPOKALANEGO SERCA”
ROZWAŻANIE DNIA: „BÓG CHCE USTANOWIĆ NA ŚWIECIE NABOŻEŃSTWO DO MOJEGO NIEPOKALANEGO SERCA”
Boży plan
Bóg stworzył piękny i dobry świat. Wszystko było dobre.
Najpiękniejszym ze wszystkich stworzeń był człowiek.
Arcydzieło Bożej Miłości.
Tak było do momentu grzechu pierworodnego.
Grzech zniekształcił i zeszpecił wszystko.
Zerwał relację człowieka z Bogiem i przyniósł wiele daleko idących konsekwencji.
Człowiek opuścił przestrzeń bliskości z Bogiem.
Ale Bóg nie opuścił człowieka.
Natychmiast zaczął realizować plan ratowania i zbawienia swoich marnotrawnych dzieci.
Plan przywrócenia pierwotnej harmonii.
Plan powrotu do PEŁNI ŁASKI.
Na czym on polegał?
Otóż Bóg zaczął BRAĆ W POSIADANIE. Zaczął CZYNIĆ SWOJĄ WŁASNOŚCIĄ:
Najpierw ziemię wokół płonącego krzewu (Wj 3,5),
później wybudowaną na Jego cześć świątynię (1 Krl 9,3)
oraz służących mu kapłanów (Wj 29).
To, co Bogu poświęcone, miało być odtąd święte.
Tym, czym był akt poświęcenia w przypadku świątyni, tym w odniesieniu do ludzi było zawarcie Przymierza.
Bóg zawierał przymierze z Noem, Abrahamem, Mojżeszem, Dawidem.
Bóg poświęcał sobie konkretne osoby, udzielając im daru swojej świętości.
Poświęcenie osób miało prowadzić do poświęcenia całego narodu.
Naród Izraela miał stać się całkowitą własnością Pana.
Miał być ludem świętym, na własność Bogu poświęconym.
W odpowiedzi na niewierność ludu wybranego Bóg zapowiedział Nowe Przymierze (Jr 31,31-33).
To Nowe Przymierze jest Nowym Poświęceniem, które dokonuje się w Jezusie.
Konsekracja Jezusa dokonała się we Wcieleniu, w świątyni, w modlitwie, w której Jezus mówił: Ja za nich poświęcam w ofierze samego siebie oraz na Krzyżu, kiedy Jezus powiedział: Ojcze, w Twoje ręce ODDAJĘ ducha mego.
Wcielenie dokonuje się W MARYI.
To MARYJA zanosi Jezusa do świątyni, aby Go POŚWIĘCIĆ BOGU.
To MARYJA stoi pod krzyżem i słucha słów jeszcze jednego poświęcenia.
Na Krzyżu dokonuje się jeszcze jedna konsekracja. Jeszcze jedno ODDANIE.
„Oto syn twój”. „Oto Matka twoja”.
Kontynuacja Bożego planu
Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi kieruje nas ku trzem przestrzeniom:
Pierwszą przestrzenią jest przestrzeń RELACJI. Jest to zaproszenie do wejścia w szczególną bliskość z Maryją – na wzór Jezusa i tak jak Jezus. Przez relację – poznaję Maryję i coraz bardziej Ją kocham. Miłość prowadzi mnie do oddania.
Drugą przestrzenią jest CAŁKOWITE ODDANIE, czyli poświęcenie – akt oraz idąca za nim postawa całkowitej przynależności i zależności od Boga – przez Maryję.
Taki akt i taka postawa mają ogarnąć CAŁEGO CZŁOWIEKA i całe jego życie, aby łaska mogła ogarnąć całego człowieka i całe jego życie.
Akt całkowitego oddania jest więc aktem całkowitego otwarcia się na łaskę.
Trzecią przestrzenią są pewne praktyki wewnętrzne oraz zewnętrzne, które są wyrazem oraz owocem oddania oraz relacji bliskości z Maryją.